Κατηγορία: Κείμενα

Το ιστορικό

Στις 14 Μαρτίου 2011 και μετά από έφοδο των ΕΚΑΜ στο σπίτι του φίλου της Κωνσταντίνου, η Ηριάννα προσάγεται στη ΓΑΔΑ και αφού οικιοθελώς δίνει DNA αφήνεται ελεύθερη.

18 Νοεμβρίου 2011. Ένας μάρτυρας υποδεικνύει ένα σημείο στην Πολυτεχνειούπολη οπού είναι θαμμένα όπλα. Τα όπλα που βρίσκονται δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πουθενά και ο μάρτυρας παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστος αφού δεν εμφανίζεται ούτε στο δικαστήριο.

11 Ιανουαρίου 2013. Η Ηριάννα συλλαμβάνεται και κατηγορείται ως μέλος της ΣΠΦ με μοναδικό στοιχείο κατηγορίας ένα κακής ποιότητας δείγμα DNA σε έναν από τους γεμιστήρες των όπλων που βρέθηκαν στην Πολυτεχνειούπολη. Μετά από την έρευνα που γίνεται στο σπίτι και το αυτοκίνητο της, δεν βρίσκεται κανένα επιβαρυντικό στοιχείο, έτσι η Ηριάννα αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους οι οποίοι αργότερα παύουν και αυτοί.

Εν τω μεταξύ ο σύντροφός της Κωνσταντίνος δικάζεται με την κατηγορία ότι αποτελεί μέλος της ΣΠΦ και αθωώνεται αμετάκλητα με πρόταση του εισαγγελέα αφού δεν βρίσκεται κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.

Η Ηριάννα συνεχίζει την δικαστική της περιπέτεια, οδηγείται σε δίκη χωρίς να υπάρχουν μάρτυρες κατηγορίας και στην οποία το μοναδικό στοιχείο «ενοχής» είναι το αμφιβόλου ποιότητας δείγμα DNA. Όταν μάλιστα ζητήθηκε η επανεξέταση του δείγματος η απάντηση της αστυνομίας ήταν ότι τελείωσε.

1 Ιουνίου 2017. Σε μια δίκη παρωδία η Ηριάννα καταδικάζεται σε δεκατρία χρόνια κάθειρξη χωρίς ελαφρυντικά, δεν δίνεται αναστολή της ποινής και οδηγείται στις γυναικείες φυλακές του Ελεώνα της Θήβας.

Ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας ως μέσο νομιμοποίησης της αδικίας

Διαχρονικά η δικαστική εξουσία, σάρκα από τη σάρκα των εξουσιαστών της κάθε εποχής, αποτέλεσε το καταφύγιο των δυνατών, τιμωρώντας ταυτόχρονα τους αδύνατους και τους εξεγερμένους. Στην ελληνική σύγχρονη ιστορία τα πλέον διαπλεκόμενα συμφέροντα και τα φασιστικά σταγονίδια συγκρότησαν την ανώτερη τάξη του δικαστικού σώματος. Στην πορεία αυτή, αγωνιστές καταδικάστηκαν και λέξεις όπως αναρχικός/η η αντιεξουσιαστής/α δαιμονοποιήθηκαν. Μόνο τα τελευταία χρόνια σύντροφοι καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν με εξοντωτικές ποινές με μηδαμινά αποδεικτικά στοιχεία προσπαθώντας έτσι να αποδυναμώσουν το πολιτικό τους φρόνημα τους και μέσα από αυτούς την έννοια της κοινωνικής αντίστασης. Παρότι για το κράτος η δικαστική εξουσία χρησιμοποιήθηκε ως ο πλέον επιτυχημένος μηχανισμός νομιμοποίησης της αδικίας δεν είχε ως αποτέλεσμα την κοινωνική ειρήνη που θα περίμεναν, γιατί οι Αντιγόνες που θα γεννιούνται θα είναι πάντα περισσότερες από τον κάθε Κρέοντα που θα φτιάχνουν. Συνεχίστε την ανάγνωση Μια καφκική υπόθεση

Ο Άνβερ είναι 31 ετών Κούρδος από το Ιράν. Στα 19 του βρέθηκε στο Ιράκ όπου έζησε για μια δεκαετία και σπούδασε πολιτικός μηχανικός. Αναγκάστηκε να διαφύγει στην Τουρκία λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στο Ιράκ και στη συνέχεια στην Ελλάδα όπου και έφτασε το 2014. Το 2015 αναγνωρίστηκε ως πρόσφυγας και αποφάσισε να φύγει για την Ιταλία με τελικό προορισμό τον Καναδά. Η καναδική πρεσβεία του ζήτησε παραπεμπτικό σημείωμα από την Ύπατη Αρμοστεία το οποίο και δεν του δόθηκε. Στη συνέχεια έφυγε για τη Σουηδία όπου τον συνέλαβαν και μετά τους 3 μήνες τον απέλασαν και πάλι, αυτήν την φορά στην Ελλάδα. Συνεχίστε την ανάγνωση Νίκη στον αγώνα του απεργού πείνας Άνβερ

Την Τετάρτη 27/7/16 στην Θεσσαλονίκη εκκενώνονται 3 καταλήψεις φιλοξενίας προσφύγων/μεταναστών (Ορφανοτροφείο, κοινότητα Hurriya, κατάληψη επί της Λεωφόρου Νίκης 39)μετά από μια συντονισμένη επίθεση με αποτέλεσμα να συλληφθούν 74 άτομα. Συνεχίστε την ανάγνωση Ανακοίνωση για τις εκκενώσεις καταλήψεων στέγης προσφύγων/μεταναστών στην Θεσσαλονίκη

Το Σάββατο στις 2 Απρίλη, καλούμε σε μικροφωνική – συγκέντρωση στην πλατεία Τερζάκη στα Ιλίσια στις 12:00. Κατά τη διάρκεια θα μοιράζεται το παρακάτω κείμενο:

     Δεν πιστεύουμε στη φιλανθρωπία,

                                         πιστεύουμε στην αλληλεγγύη

Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2015, άτομα που δραστηριοποιούμαστε κινηματικά στη γειτονιά του Ζωγράφου-σε συλλογικότητες και μη- προχωρήσαμε στην κατάληψη των Λυομένων που βρίσκονται στην οδό Ιλισίων, προκειμένου να δημιουργηθεί μια δομή βραχυχρόνιας διαμονής για πρόσφυγες/ μετανάστες. Ακολουθώντας οριζόντιες διαδικασίες, το εγχείρημα ενσαρκώνει και προτάσσει τις πρακτικές της αυτοδιεύθυνσης και της αλληλεγγύης.

Αυτοοργανωμένα, εμείς οι ίδιοι καταστήσαμε βιώσιμα τα εγκαταλελειμμένα αυτά κτήρια. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, έχουν φιλοξενηθεί οικογένειες, από διαφορετικές χώρες προέλευσης (Συρία, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν). Έχει γίνει κάλεσμα στον χώρο των Λυομένων με σκοπό να φροντίσουμε τον κήπο, να φάμε,να έρθουμε σε άμεση επαφή με τους φιλοξενούμενους χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης και πραγματοποιείται-εδώ και 1 μήνα- συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης . Οι δράσεις συνεχίζονται και τα τρόφιμα που συγκεντρώνονται, διανέμονται σε αντίστοιχες δομές στην Αθήνα. Η ευαισθητοποίηση και η στήριξη των κατοίκων της γειτονιάς σ’αυτές τις δράσεις όχι μόνο έχουν σημαντικό ρόλο στη πρακτική λειτουργία του εγχειρήματος αυτού αλλά φανερώνουν και την εναντίωση της κοινωνίας σε φασιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις.

                             Η κοινωνία για την οποία παλεύουμε είναι το έρεισμα

             για την συνέχιση των δράσεων μας πλάι στους συνανθρώπους μας.

Με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα η ″αριστερή″ δημοτική αρχή επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά τον θεσμικό της ρόλο ως το μακρύ χέρι της κυβερνητικής πολιτικής. Στέλνοντας εξώδικο στην κατάληψη των Λυομένων επιβεβαιώνεται, ότι στέκεται στην απέναντι όχθη από τον κόσμο του αγώνα της γειτονίας. Την ίδια στιγμή που στη περιοχή του Ζωγράφου υπάρχουν αρκετά ανεκμετάλλευτα κτήρια, προτίθεται να παραχωρήσει στο στρατό τις δημοτικές κατασκηνώσεις στον Άγιο Αντρέα στη Ραφήνα, για δημιουργία κλειστής δομής φιλοξενίας, με στόχο την απομάκρυνση των ανθρώπων αυτών απο τον κοινωνικό ιστό του Δήμου. Η λογική της γκετοποίησης και απομόνωσης των προσφύγων και μεταναστών καθώς και οι ανελεύθερες αυτές δομές, που είναι βγαλμένες από τα σκοτεινά όνειρα των υποστηρικτών της μισαλλοδοξίας και του φασισμού, δεν θα γίνουν ανεκτές.

Από την απεργία πείνας της Υπατίας μέχρι την Ειδομένη, μάθαμε ότι η ανθρώπινη ανάγκη για ελευθερία είναι δυνατότερη από τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς και ψηλότερη από τους φράχτες τους. Θα σταθούμε απέναντι στον ρατσισμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθείται, δίπλα στους πρόσφυγες/ μετανάστες με κάθε μέσο.

 «Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη,

άρα είναι ντροπιαστική.

Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω.

Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια.

Σέβεται τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν.

Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».

-Εδουάρδο Γκαλεάνο

                 ΚAΤΑΛΗΨΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, «ΛΥΟΜΕΝΑ ΙΛΙΣΙΩΝ»

 Το κείμενο σε pdf μορφή εδώ.